Page 28 - pesta2025suppl3
P. 28
-pest-POSTEN Side 28
Våren
Enno ein gong fekk eg vetren å sjå
for våren å røma;
heggen med tre, som der blomar
var på,
eg atter såg bløma.
Enno ein gong fekk eg isen å sjå
frå landet å fljota,
snjoen å bråna og fossen i å
å fyssa å brjota.
Graset det grøne eg enno ein gong
fekk skoda med blomar;
enno eg høyrde at vårfuglen song
mot sol og mot sumar. so ut av banken tok tora til slå
Enno ein gong den velsignad eg fekk og kralla og rulla.
at gauken eg høyrde, Sågidren endå meg unntest å sjå
enno ein gong eg ut på åkren eg gjekk på vårbakken dansa,
der plogen dei køyrde. fivreld å floksa og fjuka ifrå
Enno ein gong fekk eg skoda meg varm der blomar seg kransa.
på lufti og engi; Alt dette vårliv eg atter fekk sjå,
jordi å sjå som med lengtande barm som sidan eg miste.
å sukka i sengi, Men eg er tungsam og spyrja meg må:
vårsky å leika der til og ifrå, tru det er det siste?
og skybanar krulla, Lat det no vera: Eg mykje av vent
i livet fekk njota.
Meir eg fekk enn eg hadde fortent,
og allting må trjota.
Ein gong eg sjølv i den vårlege eim
som mettar mitt auga,
ein gong eg der vil meg finna ein heim
og symjande lauga.
Alt det som våren i møte med meg bar,
og blomen eg plukka,
federnes ånder eg trudde det var
som dansa og sukka.
Derfor eg fann millom bjørker og bar
i våren ei gåta;
derfor det ljod i den fløyta eg skar,
meg tykkest å gråta.
