Page 67 - pesta2025suppl3

Side 67 -pest-POSTEN

Alle ser (fra Dikt 1994 - 1997) Forandring (fra Dikt 1992 - 1994)

når eg igjen og igjen ein morgon ser vi at vindauget
fell ned i desse ubegripelege klangar
fylte har forandra seg Vi kler oss om, som til høgtid
og samstundes Vi gjer oss klare til ei kommande fornying
vende bort mot noko anna der dødens gamle forelda klage
i si tunge
og uskjønelege forståing ikkje lenger skal nå oss Vi går imot vindauget
Det hender vel då at eg ikkje vil meir då som nyleg let oss skimte ein oppløyst hage
der eg sit Vi er til stades
ved eit vindauge Vi er forvandla, i dei fargane vi ein gong kunne
og ser mot rørslene i vatnet
Eg vil ikkje meir få oss til å sjå, eller ikkje til å sjå
Eg er åleine Vi er i vår forvandling
i eit fuktig svev som bilete av noko som har vore
av tillært einsemd Vi er til stades, utydelege
og eg stryk med handa over ansiktet
Eg sit der som ein blå dis
Eg sit der i ei våt lysande rørsle av mold i ei urørleg rørsle
og mørker
som er meg
i meg
Eg gir meg, tenkjer eg
No er det nok
Eg gir meg
tenkjer eg, og så er det brått
Ikkje eg som ser, men eit
auge frå dei alle saman
ser og ser
igjennom meg
og ser meg
som det eg ser
Og eg ser meg smile og ser at auga mine
fyllest
Og eg ser at eg er til stades inne i ei lykke
som eg aldri
kan gløyme Foto: Kolstad Tom A