Page 56 - pesta2025suppl3
P. 56
-pest-POSTEN Side 56
Levande tid
Men tida er ein levande jordvind
alt liv er famna av same rytmen
frå panterens pust til albatrossen
og havs-uret slår med din eigen heftige puls Eg har finslipte steinar i rad,
slik årmillionars bølger i rommet i tusentals grå variantar,
ber dine andedrag i fanget men dei lyser ved soleglad
mens stjernene spaserer i førevegen lik perler og diamantar.
(. . .)
Eg har sjeldne herbarium-blad
med firkløver, lyng og kusommar
Tileigning frå Kleppe-lunden ein stad,
dei er barndommens æve-blomar.
Nå står eg atter ved ei synleg grense
og dreg opp grenser for det lyse land, Eg har vindsuset over ei grav,
den lette bør, eg ber i handbagasjen - Der søv mine kjære, kjære.
og reisepasset er ei skrift i sand. Og alt det gode dei gav
Eg går på grønt med verdens beste samvit, er ennå det næraste nære.
men eg blir stansa av ei grensevakt.
Han spør meg: Har du noko å fortolle? Eg har krossen på Krosshaug til vern
Eg svarar: Ja, eg kjem frå skattejakt! mot mørke og trugande makter,
* og med våpen av jernalderjern
Eg har bølgjande kornåkrars gull passerer eg sikkerhetsvakter.
frå solmetta seinsommarsletter, *
og det vakraste arvesølv Og vaktmannen veg mine ord og mitt
av Nordsjøens fullmånenetter. langferdsskrin,
der alle skattane ligg under lokket og skin.
Eg har kart over alveland - Her er overvekt, seier han, og han
og Veslemøys vegvisar-kvede, misunner meg litt.
Det blir sju hundre dikt å betale, og så er vi
ein magisk nøkkel i hand kvitt.
til løyndekammer av glede. Eg opnar mi lommebok, blar opp ein
klingande song:
Eg har vibå sin vårmelodi, - Eit avdrag, eit tolldikt, eit takkedikt denne
denne salme i blå katedralar, gong.
og ein brusande havssymfoni Med tid og stunder betaler eg heile mi skuld.
under himmelhøge portalar. Nå reiser eg vidare med mitt usynlege gull.
